zaterdag 1 augustus 2015

Water bij de wijn

De truc om redelijk wat wijntjes te drinken en toch ‘helder’ te blijven is genoeg water drinken bij de wijn. Ook in restaurants bestel ik naast een glas wijn altijd een karaf kraanwater.
Zeker bij (hoogzomerse) temperaturen heeft je lichaam meer vocht nodig, anders stijgt de alcohol te snel naar je hoofd.

De tijd dat je gewoon een simpele waterkan op tafel zette, is overigens wel voorbij. Tegenwoordig wil ieder terras of restaurant zich in zoveel mogelijk onderscheiden. Dus waterkannen (a la blokkermodel) zijn vervangen door vormen die lijken op bloempotten, weckpotten, olijfolie of wijnflessen!
Maar het kraanwater blijft simpelweg hetzelfde kraanwater. Wat overigens in Nederland van uitstekende kwaliteit is.
Restaurants die blijven volhouden dat ze enkel en alleen Spa rood of blauw schenken (en geen kraanwater) daar hou ik me ver van. Schandalig vind ik dat!

Onderscheid je dan maar met een mooie waterkan of fles en geef het een leuke ‘touch’.
Je ziet water met toevoegingen als: verse gember, munt, basilicum, lavendel, citroen, limoen, komkommer of een combinatie van (enkele van) deze ingrediënten.
Leuk, lekker en verfrissend in de zomer!
Zelf AH verkoopt standaard waterflesjes met stukjes gember en citroenmelisse!
Ook al heb ik dan weer moeite met al dat plastic.
Ik vul mijn dopper voor onderweg af en toe met een restje gember, citroen of kruid wat toch nog in mijn koelkast ligt. Milieu & Restjesbeleid.
En de tip van de dag overigens!

Afbeeldingsresultaat voor water met gember en munt
Leuk om als vinoloog eens over water te schrijven J.
Kan ik nu weer aan de wijn?
Met een karaf kraanwater alstublieft!

zondag 5 juli 2015

Hittebestendig



Ik dacht dat ik hittebestendig was, maar afgelopen week is gebleken dat dit niet zo is.
Het is nog nooit voorgekomen, dat ik vanwege het warme weer blij ben om aan het werk te gaan.
Afgelopen week was dat wel het geval. On-Nederlandse temperaturen en ook nog eens on-Nederlands lang aanhoudend warm. En warm is bescheiden uitgedrukt: het was bloedheet!
Kan me de dag niet herinneren dat ik de airco op het werk de hemel in geprezen heb, maar deze week gebeurde het.
Voor de wijnhandel was het een goede week. Het leek alsof de klanten op de airco in de winkel afkwamen. Uiteindelijk kwamen ze toch voor de flessen wit of rosé. Thuis snel de koelkast in en aan het eind van de middag languit in de tuin met een heerlijk glas wit of rosé.
Normaal gesproken adviseer ik een witte of rosé wijn niet direct uit de koelkast te drinken, maar even iets op temperatuur te laten komen. In deze extreme hitte warmt een wijn zo snel op dat je hem beter direct uit de koelkast schenkt.
Ook rode wijn heeft bij deze temperaturen baat bij (korte) koelkastkoeling.
Toch hou ik het even bij wit, gecombineerd met een heerlijk ‘hittebestendig’ voorgerechtje: 

Salade van mango, komkommer en rode peper

Ingrediënten voor 4 personen:
1 grote of twee kleine rijpe mango’s
1 komkommer
Verse munt
1 verse, grote rode Spaanse peper
Olijfolie
1 limoen
zeezout en zwarte peper uit de molen
Bereiden:
Schil de mango(s) met een dunschiller. Snijd het vruchtvlees van de pit, snij het in stukjes en doe het in een kom.
Schil en snij de komkommer in stukken van dezelfde grootte als de mango en doe die ook  in de kom. Pluk de muntblaadjes en hak ze een beetje fijn.
Halveer de Spaanse peper (verwijder eventueel de zaadjes) en hak hem fijn. 
Roer de munt en peper door het mangokomkommermengsel, en doe er ruim olijfolie doorheen.
Doe het sap van de limoen erbij en breng de salade voor het serveren op smaak met zout en peper.
De frisheid van de komkommer, munt en limoen, gecombineerd met de zoet tropische smaak van de mango en de pittige peper maken dit tot een smaakvolle zomerse salade.
Voor de vulling kunt u er nog wat brokkeltjes fetakaas over doen.

Voor de wijn kies je een verfrissende witte Spaanse klassieker. Een wijn uit Rueda!
Kies een Verdejo (iets tropischer) of een Sauvignon Blanc (iets meer citrus)
en u voelt zich net als ik weer hittebestendig!

donderdag 28 mei 2015

Prima Primi


Italië is mijn favoriete vakantieland. Om één simpele reden: wijn & spijs. Dat klopt daar! Een verademing, want in veel vakantielanden neem ik genoegen met een stapje terug op wijn/spijs gebied t.o.v. mijn eigen keuken. In Italië word ik weer geïnspireerd, verrast en verblijd met al dat heerlijks dat het land te bieden heeft.

Italië kent een enorme variatie  in wijnen van inheemse druivenrassen. Deze afwisseling vind je terug in de Italiaanse keuken, waarbinnen talloze bereidingswijzen bestaan voor hetzelfde product. Authenticiteit en oorspronkelijkheid zijn in de Italiaanse keuken de belangrijkste sleutelwoorden voor het wereldwijde succes. In Nederland besteden we steeds minder tijd aan de maaltijd en dat is van invloed op de keuze en bereiding van producten: we willen alleen maar makkelijk, snel te bereiden voedsel kunnen kopen.  Hierdoor is er weinig plaats voor variatie, versheid en puurheid van producten.
Italië is één van de weinige landen waar de maaltijd nog steeds als hoogtepunt van de dag wordt beschouwd. Het sociale leven speelt zich af rond de tafel en het eten en de geschonken wijnen worden uitgebreid besproken.
In Italië wordt wijn over het algemeen bij het eten genuttigd. Het land kent een enorme hoeveelheid aan rijke rode wijnen die vanwege de kracht en de flink aanwezige tannines bij uitstek geschikt zijn om te combineren met eten. Lichter rood, wit of rosé en mousserende Spumanti wordt geschonken als aperitief. De zoete wijnen schenkt men bij het dessert of bij gebak.

Eén ding uit de Italiaanse keuken heb ik alleen nooit begrepen; de ‘Primi’ of ‘Primo’ genaamd, oftewel de eerste gang. In Italië begint men het aperitief met antipast: wat brood, olijfolie, olijven, verschillende soorten ham en worst. Vervolgens de ‘Primi’ of ‘Primo’ die bestaat meestal uit een redelijk bord vol pasta of risotto met een simpele saus en eventueel wat kaas. Als volgende gang eten ze dan vlees- vis en/of groentegerechten (eventueel begeleid van een aardappel). Om af te sluiten met een flink zoet en maagvullend dessert.
Pasta als volledige maaltijd, zoals wij hem meestal eten, kennen ze in Italië dus eigenlijk niet. Op zich geen probleem om heerlijk  te genieten van een klein bordje, puur bereide, echt Italiaanse pasta of risotto, maar  met  de gangen ervoor en erna, onmogelijk om op te krijgen als je het mij vraagt. Teveel!. Dus ik kies dan meestal voor antipast, primi en een dessert. Of ik sla de primi eens een keertje over. Kan natuurlijk wel maar is tegelijkertijd ook jammer.
Om toch de ‘Primi ervaring’ in mijn diner naar voren te laten komen heb ik de pasta hoeveelheid nog een tikje meer verminderd in het volgende verrukkelijke voorgerecht:

Spaghetti in auberginerolletjes met gesmolten kaas
(4 – 6 personen)
Ingrediënten:
2 grote aubergines, 5 eetl. olijfolie, 1 teentje fijngehakte knoflook, 250 gr. tomatenblokjes uit blik, 10 basilicumblaadjes, 150 gr. spaghetti, boter (om in te vetten), 2 bollen uitgelekte mozzarella in plakjes, 100 gr. vers geraspte pecorino, extra vierge olijfolie, peper en zout. 

Bereiden:
Snijd de aubergines overlangs in plakken van ongeveer 0,5 cm. Leg ze in een vergiet, bestrooi ze met zout en laat ze een halfuur staan. Dep de plakken met keukenpapier droog. Smeer de plakken aubergines in met olijfolie. Verhit een grillpan en gril de plakken aubergine 3 minuten aan elke kant. Let op dat de auberginesplakken gaar zijn, anders worden ze taai. Laat ze afkoelen.
Verwarm de oven voor op 200 graden. Verhit olijfolie in een pan en fruit de knoflook rustig goudbruin. Doe de tomatenblokjes erbij. Voeg naar smaak peper en zout toe en laat 15 minuten pruttelen. Van tijd tot tijd roeren. Neem van het vuur , roer er de basilicum door en laat de saus tot lauw afkoelen.
Kook de spaghetti beetgaar. Giet af en schep door de tomatensaus.
Leg een plak gegrilde aubergine op een ingevette bakplaat van 30x20 cm en schep wat pasta in het midden. Leg er een plakje mozzarella op en rol het geheel op. Steek het rolletje vast met een cocktailprikker. Maak zo alle rolletjes.
Bestrooi de rolletjes met pecorino en zet ze 10 minuten in het midden van de oven.  
Serveer twee rolletjes per persoon op een klein bedje van rucola.

Heerlijk met een droge witte Italiaanse (aperitief) wijn zoals een Soave, Lugana of Verdicchio.
Een ‘Prima Primi’ voor een driegangen Italiaans diner (zonder dat uw broekriem na afloop een tikje losser moet).  

zaterdag 25 april 2015

Pitch



Op vrijdag 1 mei moet ik pitchen.
In 3 minuten presenteren wat mijn droom is.
Mijn droom is het openen van een unieke wijnbar met wijnkelder in een historisch stukje Amersfoort.
Drie kandidaten, drie pitches. Degene die wint krijgt twee jaar lang gratis huur van de locatie en kan zijn droom realiseren.
Spannend? Ja! Wilt u mij meehelpen? Stem dan nu op Wijnbar Miró van Eline Groenendijk en Erik van Bommel op www.hartenzielprijs.marienhof.nl/stemmen! Stemmen kan tot uiterlijk woensdag 29 april 12.00 uur.
Maar terug naar deze column en het pitchen. Een fles wijn aanprijzen blijft ook altijd een pitch. Een lastige…want hoe omschrijf je een wijn kort en bondig, zonder teveel vaktermen en andere wollige opmerkingen als ‘een tikje mineraliteit’, ‘prachtig vol mondgevoel’ en ‘een vleugje toast’.
Blijft moeilijk en elke keer dat ik schrijf over een wijn weer een strijd. 
Ter voorbereiding op 1 mei probeer ik mijn ultieme lentewijn voor u te pitchen:
Silvaner Kabinett Trocken van Weingut Horst Sauer uit het Duitse Franken:

Alsof je je neus in een verse bos bloemen steekt; zo geurt deze wijn. Daar word ik vrolijk van! Deze wijn past bij dit seizoen en de eerste zonnige dagen. Het sap loopt je in de mond. Heerlijk fris tintelend en licht kruidig. Zachte en lang aanhoudende smaak.  Ik zie een bord witte asperges met verse kruidenolie en een stukje zalm voor me staan. Ik vier de lente!
Een Pitch hoort kort dus hier laat ik het voor deze keer bij! Het enige dat ik nog moet zeggen is:
PROOST & STEM OP WIJNBAR MIRÓ!



zaterdag 4 april 2015

Perfecte Pasen



Van de week ben ik naar de film ‘Fucking Perfect’ van topchef Sergio Herman geweest. Mooi portret van een perfectionistisch culinair genie, die het koken tot kunst heeft verheven en die het perfectionisme niet los kan laten. Herkenbaar en begrijpelijk. Als je weet wat je krachten zijn, moet je ze benutten. Toch ook gevaarlijk; je kan niet altijd op scherp staan.
Deze Pasen besluit ik dan ook niet naar perfectie te streven en me niet enorm uit te sloven met mooie wijnen of spijzen. Ik hou het eenvoudig en simpel. Maar zoals Herman in zijn film eindigt: het moet wel ‘echt goed’ zijn!
Onderstaand brunch- of voorgerecht is echt goed, simpel en zeer passend bij het voorjaarsweer wat van de week nog wat herfstachtige (lees: stormachtige) neigingen had. Voor de laatste keer de komende maanden nog een zuurkoolgerechtje:

Ingrediënten voor 10 zuurkool taartjes
10 plakjes hartig deeg
180 g zuurkool
40 g krenten
15 g suiker
4  eieren
125 ml melk
100 g crème fraîche
1 el grove mosterd
1 el honing
1  lente-ui 

Bereiding:
Vet een cupcaketray of andere kleine ovenschaaltjes in en verwarm de oven voor op 180 ºC.
Laat de hartige deegplakjes ontdooien, verdeel de plakjes over de cupcaketray of ovenschaaltjes  en prik ze in met een vork. Spoel de zuurkool af en laat uitlekken. Meng de krenten en suiker door de zuurkool. Breng op smaak met peper. Klop de eieren los met de melk. Verdeel de zuurkool over de cupcaketray en schenk de eiermassa erover. Bak de zuurkooltaartjes in circa 25 minuten goudbruin en gaar. Meng ondertussen de crème fraîche met de mosterd en de honing. Snijd de lente-ui in dunne ringen. Haal de zuurkooltaartjes uit de vorm. Serveer op elk taartje een crème fraîche mengsel. Bestrooi met de lente-ui.
Lekker met een glas wijn uit de Elzas: een Riesling of Pinot Blanc bijvoorbeeld.
En zo is het dan toch nog een perfecte Pasen!


vrijdag 20 maart 2015

Voorjaarsklaar


De lente is begonnen!
Een dag om te vieren. Net als iedere dag overigens.
Er zijn ook mensen die het voorjaar starten met een grote schoonmaak. Omdat we door het vele licht ineens weer al het opgespaarde stof van de winter extra goed gaan zien. Een zogenaamde ‘voorjaarsschoonmaak’…..Opruimen en schoonmaken kan best opluchten en blij maken maar een ‘feestje’ zal ik het nooit noemen. Ik ben niet zo’n poetser. Besteed mijn tijd liever anders.

Wat mij betreft maak ik alleen mijn keuken voorjaarsklaar met een heus voorjaarsgerechtje waar je heel blij en gelukkig van wordt!

Komkommer-kerriesoep voor 4 personen

Ingrediënten:
2 komkommers
2 appels
1 teentje knoflook
1 grote ui
2 theelepels (pikante) kerriepoeder
8 dl bouillon
bieslook

Bereiden:
Komkommers schillen, zaadlijsten verwijderen. Appels schillen. Knoflook en ui pellen en snipperen.
Knoflook en ui 2 min fruiten in milde olijfolie. Komkommer, appel en kerrie 3 minuten meebakken. Bouillon erbij en 5 minuten zachtjes laten koken. Pureer de soep en voeg zout en peper toe.
Doe de geknipte bieslook in een kom en giet de warme soep erover. 

Wijnadvies: Een frisdroge riesling uit de Moezel of Pfalz!